Mt Kenia luty 2015
http://www.renaro.pl/album/26/
Mount Kenia to drugi po Kilimanjaro szczyt Afryki. Na Kili byliśmy kilka lat temu, teraz postanowiliśmy zmierzyć się z górą niższą, ale za to trudniejszą technicznie. Po około 3 miesiącach od podjęcia decyzji, spakowaliśmy graty i ruszyliśmy w drogę.
15.02.2015 niedziela
Po przylocie do Nairobi na lotnisku wykupiliśmy kurs taksówką do hostelu za 1800 szylingów (15km). Na miejscu byliśmy prawie o północy. Szybko przepakowaliśmy się, bo nazajutrz wg planu wyruszamy o 7.00.
16.02.2015 poniedziałek
O 7.00 zgodnie z umową przyjechał po nas kierowca. Droga do miejscowości Chogoria trwała kilka godzin. O 13.00 zjedliśmy obiad, przerzuciliśmy plecaki do auta terenowego i ruszyliśmy w dalszą drogę. Na miejsce dotarliśmy w deszczu, ale nasz guide oświadczył, że to koniec drogi na dziś. Dla własnej wygody (i naszej też) dowieźli nas na 3000m do Mt. Meru Bandas. Ominął nas 16km marsz w błocie.
Dzisiaj też zobaczyliśmy całą naszą ekipę – 11-u chłopa! A nas tylko czworo L
Czyli prawie 3 Murzynów na 1 turystę – jak na Kili.
17.02.2015 wtorek Lake Ellis Camp 3500m
Po 2 godzinach spokojnego marszu z Mt Meru Bandas dotarliśmy do następnego obozu. To tylko 6km drogi i 500mpodejścia. Niestety dzisiaj też sporo lało. Po dotarciu do obozu zrobiliśmy jeszcze godzinny spacer aklimatyzacyjny na pobliskie górki i ledwo zdążyliśmy wrócić przed ulewą i burzą. Teraz przez kilkanaście godzin trzeba wegetować w mikronamiociku typu mumia,w którym nie da się nawet usiąść, bo jest za niski. Te niby-karimaty to też jakiś ponury żart – od następnej wyprawy zawsze będziemy zabierać swoje, nawet gdyby szef agencji zaklinał się na wszystkie świętości, że zapewnia dobrej klasy sprzęt! W ogóle standard tej agencji jest bardzo kiepski. Nasi tragarze noszą wszystko w reklamówkach, gotują pod parasolką, na wolnym ogniu, albo starych maszynkach benzynowych, a śpią pod folią. Przewodnik też zachowuje się jak początkujący i na pewno nie zna całej swojej ekipy. No i ciągle nas przeprasza za kiepską pogodę – jakby to jego wina była.
18.02.2015 środa Lake Ellis – Mintos Hut 4300m
Ten odcinek szliśmy 4 godziny, a w obozie witały nas świstakopodobne gryzonie grzebiące w śmieciach i zdecydowanie niezadowolone z naszego przybycia. Droga jest bardzo malownicza, a położenie obozu po prostu cudne! Pogoda dzisiaj super – padało tylko przez chwilkę. Mamy więc czas na cykanie tysiąca fotek.
19.02.2015 czwartek Mintos – Point Lenana (4985m) – Austrian Hut
Wychodzimy o 4.00, o 7.00 jesteśmy na szczycie, a o 8.10 w Austrian Hut. Chłopaki zaczęli rozkładać namioty, ale jak tylko dowiedzieliśmy się, że są wolne miejsca w schronisku, to postanowiliśmy dopłacić i nawet nie chcieliśmy słyszeć o spaniu w tych przeklętych namiocikach, zwłaszcza, że potwornie wiało. Mieliśmy „pokój” tylko dla siebie. Temperatura wewnątrz oscylowała między 4 a 7st.C, ale przynajmniej można było się spokojnie przepakować na atak szczytowy i po ludzku wyspać.
Na Point Lenana weszłam w zwykłych butach trekkingowych – Olangach, cienkiej puchówce i kurtce z membraną. Temperatura około -10st.C, silny wiatr. Trochę zmarzły mi palce u stóp, ale u mnie to norma L
Resztę dnia spędziliśmy na przygotowywaniu sprzętu na jutrzejszą wspinaczkę na Nelion drogą SE, czyli najłatwiejszą z możliwych. Spotkaliśmy się też z naszym technicznym guidem i omówiliśmy sposób jutrzejszej wspinaczki – jak to zrobić najsensowniej w 3-osobowym zespole plus guide.
I jeszcze miła informacja – nie musimy płacić za nocleg, bo szef agencji pokryje ten koszt.
20.02.2015 piątek Austrian Hut – Nelion (5189m) – Austrian Hut
Wczoraj poszliśmy spać dość wcześnie, bo dziś czekała nas wczesna pobudka – o 4 rano.
O 5.00 wyszliśmy ze schroniska. Droga pod ścianę wiedzie najpierw skałami, potem lodowcem (trzeba założyć raki – lodowiec jest stromy, nie ma wydeptanej ścieżki, a lód jest bardzo zmrożony ). Po minięciu lodowca trzeba pokonać jeszcze rumosz skalny, żeby dojść do podstawy ściany. Około 7-7.30 zaczęliśmy wspinaczkę, słońce już wzeszło, więc zaczęło robić się cieplej. Około 10.15 byliśmy w połowie drogi, przy schronie Baillie’s Bivvi. Druga część drogi zajęła nam więcej czasu. Na szczycie byliśmy o 14.00, a o 14.20 zaczęliśmy zjazdy. Pogoda popsuła się już pod koniec podejścia, więc widoków ze szczytu nie było żadnych. Batian ledwo majaczył we mgle. Padał zmrożony śnieg. Zjazdy szły nam bardzo sprawnie… aż do przedostatniego (to pierwszy z 2 długich zjazdów- 45metrowych). Zablokowała się lina – w zasadzie straciliśmy 2 liny, bo były związane, żeby taki długi zjazd był możliwy. Dobrze, że mieliśmy trzecią zapasową linę, więc zamiast ostatniego długiego zjazdu, zrobiliśmy 2 krótsze. Zjazdy zajęły nam 3 godziny. Do schroniska dotarliśmy już po ciemku, około 19.00. Przewodnik zostawił nas zaraz po zjechaniu ze ściany. Resztkami sił przepakowaliśmy się, żeby następnego dnia wyruszyć o 6.00. Wymyśliliśmy, że jednego dnia zrobimy 2 etapy drogi powrotnej.
21.02.2015 sobota Austrian Hut – Sirimon - Nanyuki
Zamiast o 6.00 wystartowaliśmy o 6.40. Droga powrotna wiodła przez Shipton’s Camp, następnie przepiękną doliną pełną lobelii i innej ciekawej roślinności, cały czas z widokiem na ściany Neliona i Batiana. Ścieżka doliną biegnie na stałej wysokości – około 4 tys. metrów. Pod koniec doliny przekraczamy jej prawą krawędź. Pełno tu turystów, roztacza się stąd malowniczy widok na dolinę i strzeliste szczyty Mt Kenii. Dalej droga wiedzie przez rozległe wrzosowiska, w poprzek dolin strumieni – w dół, w górę, w dół, w górę… O 14.00 docieramy do Old Moses Camp. Do tego miejsca idziemy 7.20 godz., choć Arek twierdzi, że efektywnego marszu było tylko 5,30 godz.(17km z Austrian Hut). Reszta to postoje na papu i zdjęcia. Jemy obiad i ruszamy padnięci szutrową drogą do granic parku. To tylko 10 km, ale przejeżdżające ciężarówki wzbudzające ogromne ilości pyłu czynią ten etap koszmarnym. Droga jest ciągle w budowie. Przekładam nogi jak automat, nagle następuje cud – zatrzymuje się koło nas auto z pracownikami wracającymi po dniówce do domu i proponują podwiezienie, na dodatek zupełnie za free! Razem z przewodnikiem pakujemy się do auta. Jesteśmy przeszczęśliwi! Przy bramie parku (Sirimon Gate) czekamy na naszych tragarzy, rozdajemy napiwki, żegnamy się z całą ekipą i już naszym transportem jedziemy do hotelu w Nanyuki, gdzie po tygodniu męczarni bierzemy zasłużony prysznic.
22.03.2015 niedziela Lake Bogoria
Dziś zaczynamy drugi etap wyjazdu –zwiedzanie. O 8.30 opuszczamy hotel w Nanyuki i po 6 godzinach jazdy jesteśmy w hotelu nad jeziorem Bogoria. O 16.00, po szybkim lunchu jedziemy nad jezioro oglądać flamingi i gorące źródła. Różowych flamingów zbyt wiele nie było, ale i tak fajnie wyglądały, gdy podrywały się do lotu. W drodze do gorących źródeł widzieliśmy różne gatunki antylop, zebry, guźce. Najwięcej było malutkich dik-dików. Gorące źródła na brzegu jeziora są pełne śmieci, pomimo stojących obok koszy, smutne…
23.02.2015 poniedziałek Hell’s Gate, Lake Naivasha.
Około 10.00, po 3 godzinach jazdy dotarliśmy do bram parku Hell’s Gate. Jest to geotermalny region z dużą ilością wąwozów , pięknymi skałami i dzikimi zwierzętami. Mijamy stada antylop, żyrafy, guźce, zebry.
Sama wycieczka po wąwozie zajmuje około 2,5 godziny. Prowadzi nas miejscowy przewodnik – chłopaczek kiepsko mówi po angielsku. Na dodatek nikt nam nie powiedział, że dużą część wąwozu trzeba iść po kolana i głębiej w wodzie. Buty można zdjąć, ale bez spodni nie polecę. Tak więc wieczorem czekało nas pranie ubłoconych ubrań. Pomijając dyskomfort związany z bieganiem boso, w mokrych po samą dupę gaciach i z butami na szyi, wąwóz robi wrażenie.
Z Hell’s Gate umazani pojechaliśmy do luksusowego hotelu - Lake Naivasha Sopa Lodge, gdzie mieliśmy zaplanowany nocleg. Po szybkim lunchu (głupio się czułam w tych luksusach totalnie ufajdana błotem), o 15.30, kierowca zawiózł nas nad jezioro. Czekała nas wycieczka łódką po jeziorze – oglądanie hipciów i różnorakiego ptactwa, w tym naszych jaskółek – niestety nie wybierały się jeszcze do Polski L
Po przepysznej i obfitej kolacji zrobiliśmy pranko –mam nadzieję, że ilość błota z moich spodni nie zapchała kanalizacji ;-) Co do hotelu – jest to ogromne ranczo z dzikimi zwierzętami, domkami dla turystów wtopionymi w otoczenie i wyśmienitym jedzeniem, nie byliśmy w stanie nawet wszystkiego spróbować!
24.02.2015 wtorek
Dziś jest nasz ostatni dzień w Kenii. O 8.00 opuszczamy Sopa Lodge, szkoda, że nie było czasu pospacerować po terenie hotelu, już nie mówiąc o skorzystaniu z basenu.
Po 3 godzinach przyjechaliśmy do sierocińca dla słoni na obrzeżach Nairobi. Jest otwarty dla zwiedzających tylko między 11 a 12.00 ,czyli w porze karmienia. Przez godzinę obserwowaliśmy, jak opiekunowie karmią maluchy, posypują ziemią i polewają wodą, żeby powstała skorupa chroniąca ich skórę przed słońcem i być może pasożytami. Opowiedziano smutną historię każdego słonika. Wstęp kosztuje 50 szylingów, czyli nic. Mogliby podnieść cenę, bo ośrodek utrzymuje się tylko z datków ludzi dobrej woli, przeciwnie do sąsiedniego Giraffe Center. Wejściówka kosztuje 1000 szylingów – znaczna przesada za te kilka minut, które się tam spędza. Kilka fotek z łbem żyrafy jedzącej nam z ręki.
Potem był lunch i jako ostatni punkt naszego pobytu – zwiedzanie sierocińca dla dzikich zwierząt. Zwierzęta takie jak lwy, gepardy, hieny, leopardy są tu w dużych klatkach, czy wybiegach. Opowiada o nich przewodnik. Cena – 25$ dla obcokrajowców. Stąd kierowca zawiózł nas do hotelu na parę godzin, wzięliśmy prysznic, spakowaliśmy się i pojechaliśmy na lotnisko. Te 18km dzielące hotel i lotnisko pokonywaliśmy 2,5 godziny. Koszmarny korek o tej porze w Nairobi to norma, na szczęście zdążyliśmy na samolot.
Podsumowując:
Wchodziliśmy do Austrian Hut przez P. Lenana drogą Chogoria (east), schodziliśmy drogą Sirimon (north). Obie drogi bardzo malownicze.
Agencja, z którą byliśmy to Mount Kenya Climbing Expeditions
www.mountkenyaclimbing.com
Sprzęt na Nelion :
- komplet kości
- kilka friendów
- 10 ekspresów
- 10 pętli
- raki i czekan na lodowiec
- buty normalne trekkingowe i ewentualnie wspinaczkowe dla prowadzącego – ułatwiają wspinaczkę w kilku trudniejszych momentach. Poza tym sprzęt oczywisty, jak uprząż, liny, reverso, kask itp.
Guide techniczny znacznie ułatwia sprawę, bo zna drogę, nie trzeba tracić czasu na jej szukanie. Topo, którym dysponowaliśmy dawało tylko ogólny pogląd na drogę
Zwyczajowe napiwki:
przewodnik 20-30$/dzień/grupę
pomocnik przewodnika, kucharz 10$?dzień/grupę
tragarze 5$/dzień/grupę
kierowca 10$/dzień
SIMPLE SWAHILI DICTIONARY:
GENERAL
• Hello - Jambo!
• How are you? - Habari / Habari gani?
• Good, fine/very well - Nzuri
• Bad - Mbaya
• Thank you (very much) - Asante (sana)
• Please - Tafadhali
• Good bye/Good night - Kwaheri / Lala salama
• Welcome - Karibu
• Danger - Hatari
• Friend - Rafiki
• Sorry - Samahani, Pole
• Excuse me please - Nisamehe, Samahani
• Hakuna matata – no worries, no problem
WILD ANIMALS
• Leopard(s) - Chui
• Rhinoceros - Kifaru
• Buffalo(s) - Nyati
• Lion(s) - Simba
• Elephant(s) - Tembo / Ndovu
• Cheetah - Duma
• Baboon / Monkey - Nyani / Tumbili
• Chimpanzee, Apes - Sokwe
• Zebra - Pundamilia
• Giraffe - Twiga
• Impala – Swala pala
• Hyena - Fisi
• Warthog - Ngiri
• Boar - Nguruwe Mwitu
• Hippo(s)
- Kiboko (viboko)
Jadąc do Kenii trzeba mieć szczepienie na żółtą febrę (żółta gorączka) – obowiązkowe!
Inne zalecane szczepienia to:
- tężec i błonica
- WZW A i B (żółtaczka)
- polio
- dur brzuszny
Koszt wizy 50$ - płatne na lotnisku w Nairobi
W Tanzanii - czas plus 3 godziny w stosunku do naszego letniego lub plus 2 godziny w stosunku do naszego czasu zimowego
Gniazdka są typu angielskiego, więc trzeba zabrać przejściówkę
Topo:
Mapa masywu
Inne informacje dotyczące góry znalezione w sieci, głównie na www.summitpost.org - cytuję bez tłumaczenia.
Rough route overlay of the Normal Route on Nelion, with key features marked. Mackinder's Chimney is slightly down & L from the base of the One O'Clock Gully.*note* upper portion of route (after Baillie's Bivy until where it jogs R before curving back L) is actually on other side of the S ridge, until crossing back over at the technical traverse. 6 January, 2006
There are several other trekking routes on the mountain (such as the Timau, Meru or Burguret Routes) but for various reasons these are not frequently done.
The Austrian Hut at 4800m is the base camp for the parties doing the Nelion Normal Route and this is reached easily from any of these three routes. Parties doing the North Face Normal Route on Batian will use Shipton's Camp or Kami Hut as a base.
The following table gives an overview of the climbing routes on Mount Kenya:
Most of the Mount Kenya guide books and route descriptions classify routes by means of the East African Grading System, which combines both the technical difficulty as well as the overall seriousness of the route. A rough translation to other grading systems is given below:
There are a number of huts around the base of the mountain and on the various trekking routes. Additional fees are payable for staying in any of these and reservations should be made in advance. The major huts are as follows:
Note that Baillies Bivi on the normal route of Nelion is essentially in an unusable state. The Howell hut is however a superb facility that enables one to spend a (reasonably) comfortable night on the summit of Nelion. It can accomodate 3 persons - maybe 4 at a tight squeeze.
Camping fees are included in the Park Fees, and camping is thus essentially free once you're in the park.
The highest rainfall occurs between late March and the middle of May, and slightly less between late October and mid December. Maximum rainfall occurs in the forest belt and on the south-east side of the mountain where it reaches 2500mm. per year at 3000m. Rain and, higher up, snow can however be encountered at any time of year - even in the driest periods (January and February). Normally the drier seasons are associated with clear, dry weather which can last for many days on end. The best weather is generally in the mornings, and convectional rainfall, if any, tends to come in the mid-afternoon.
Temperatures vary considerably with height and with time of day. At 3000m. frosts can be encountered at night while day temperatures range from 5 to 15°C. Night time temperatures on the summit are well below freezing. The south-facing side of Mount Kenya receives more sunshine in the December to March period. During this time rock climbs are "in-condition" and snow and ice climbs gradually deteriorate. In the June to October period the north-facing rock climbs and south-facing ice climbs are best.
Normal route SE Nelion Face
Take any trekking route to the Austrian hut
The crux of the climb is UIAA IV-, but most passages are II-III. Under normal conditions there is no or only very little ice. The route is relatively complicated following the most logical, but not a very direct line. It's about 20 pitches long (ca. 400 vertical meters)
From Austrian hut cross the Lewis glacier, scramble up steep scree to the start of the Climb ca. 50 m left of a couloir. Climb up ca. 20 m to a terrace, and up a left-leading couloir (donkey walk ca. 25 m). Now traverse back right to some ledges, cross a rib to the base of McInders chimney, and climb down and right (ca. 6m) to a platform below the rabbit hole. Now climb a rib directly right of the rabbit hole (III) and gain a platform via easy rock on top of McInders chimney. One o'clock gully now leads another 40 m up and right. Now climb another ca. 60 m diagonally to the right to gain the S-ridge. Now traverse to McInders gendarm (Bailies Bivvy near the base of the gendarm).
Traverse the gendarm by climbing down 7-10 m and then ascending a couloir to the base of a wall. The easiest and most direct route from here is De Graaf's variation, the crux of the climb. It is a left-facing corner, leading up to a ledge. Now climb up a ridge leading to the amphitheatre and gain a couloir leading up to the summit of Nelion (right from the end of the couloir). Bivvy hut on summit of Nelion.
To get to Batian, climb down the ridge leading to the gate of mists. Rappell down ca. 45 m to the gate of mists. leave rope in case the cracks leading back up to Nelion are filled with ice. Traverse round the base of the tower (N-side) and gain the ridge leading to the summit.
Descent: follow same route, several rappels.
Sprzęt: Normal rock climbing equipment. Double rope useful for rappels and in case traverse to Batian is planned. Bring own protection (Nuts, Hexes, Camming devices), and several slings (rappels). Crampons and Ice-axe may be useful for crossing Lewis glacier, for traversing the gate of mists, and for climbing Batian
Komentarz: Also, for equipment, a set of cams (i.e. dynamic pro’) is a great addition to chocks (passive pro’). I took along a single set, from ca. 0.3 (Micro, blue) Camalot to a 3.5 (grey), which worked great (could maybe even leave the 3.5 behind; I only used it once).
One point worth clarifying is that above Bailies Bivy the route ducks over the SW ridge and behind McKinders Gendarme for a few pitches (including the superb De Graaf's Variation pitch). The route then cuts back to the right above McKinders Gendarme.
The technical traverse (pitch 16 in Burns' guide) of the Normal Route of Nelion. I'd personally call this section the crux of the climb- fun stuff, w/ plenty of exposure!
I also remember this pitch as being quite gripping!
You cross over the ridge, look down a yawning amphitheater/couloir and then proceed with a delicate traverse across to the other side. Technically it's not too difficult, but you definitely don't want to come off!
As mentioned before, the edited table is a rough guideline based on my own experience on Mt Kenya. The hardest moves on the Normal Route on Nelion are on the De Graafs variation pitch and there is no way that these are 5.5. A grade of 5.7 to 5.8 seems fair. The majority of the other pitches are, however, much easier and a confident party will move really fast on these.
There are in fact only 3 pitches with any significant technical challenges:
1. Pitch 4: Mackinder's Chimney or the "Rabbit hole" variation.
2. Pitch 12: The De Graafs variation - best pitch of the route!
3. Pitch 14: Tricky crossing of the Amphitheater.
Bear in mind also that this is an alpine scale mountain and you need to factor in not only the difficulty of the individual climbing moves, but also the fact that you're climbing at altitude, possibly in big boots and wearing a pack, and will be having quite a long day out.
-How would you assess the technical difficulty of the crux De Graaf's variation pitch in YDS grades?
-I felt that the technical crux of the climb was the traverse, which I'd call YDS 5.7 or so (I followed the pins & slings I saw along the way; Gordon took a slightly different line & found a slightly easier way, I think). deGraaf's variation & the crack leading up to the ledge below the One O'Clock Gully were slightly easier, maybe 5.6. I would not call the cruxes of the climb 5.5.
· Batian and Nelion equipment: These, the highest summits of Mount Kenya, are generally done with a bivouac on the climb. Only very fast parties can avoid a bivouac. It may be advisable to carry some water in case snow or ice to melt are not found. It is useful to have 2 45m ropes for efficient abseiling. Best descent routes are down the SE Face from Nelion (well marked and good abseil points), from Batian it is best to descend the North Face Route, many abseil points available. Climbing equipment to be carried: a standard basic climbing rack (eg 10 assorted chocks and 10 quick draws plus four longer slings) should be ample for either the South East Face or North Face Routes. The rock is excellent phonolite - not unlike granite, with good friction and plenty of cracks and spikes.
98 Normal Route (southeast side) 300m IV*** 5h to Nelion.
E E Shipton, P Wyn Harris, 1929. This was the first ascent of Nelion and the second of Batian (after Mackinder in 1899). Most of the climbing is I/II, with pitches of III+/IV- and one of IV. The Howell bivouac hut sits on top of Nelion. The higher (by 11m) Batian summit stands 150m away across the 45m deep gap called Gate of the Mists (5144m). This section, there and back, takes 3h with rock of III+ and steep snow (axe useful). All pegs are in place. In descent, attention must be paid to route finding; many old slings litter the rocks. Season: late December to mid March. At other times the route is snowy and possibly icy on the crux.
From Top Hut cross the Lewis Gl. horizontally; crampons not essential. On the far side climb steep bouldery scree to foot of cliffs some 50m left of the icy left-facing Brocherel couloir (IV+/V*).
Easy rocks for 20m to a big terrace. Move left to a gully, snow possible. Ascend this for 20m, then traverse a long way right on easy ledges. Continue traversing right, round a corner (III-) to base of a deep, long chimney (Mackinder's). Go down 2m then 6m right to platform with peg belays. At right end of ledge, step round an edge to a crack in a steep wall. Climb this (IV-) then wider cracks to a big ledge (20m). On the right is the base of One O'Clock Gully. Follow this for 10m then step round an arête to right, climb down the other side of it and follow easy narrow ledges till a steep, easy chimney of 4m leads to broad scree covered ledges crossing the slabby face. Halfway across these climb ledges and slabs to steeper easy rocks, trending slightly right, to reach Baillie's Bivouac, about 60m above the broad scree covered ledges, and 3m below the ridge crest. Above, the ridge steepens to a wall leading to the top of Mackinder's Gendarme. Baillie's Bivouac is normally ice-filled and very cramped. (It is possible to reach this spot by going higher up One O'Clock Gully before traversing right).
Cross over the ridge, go down and left for 10m, then up easy rocks left of gendarme, aiming for a long left-facing corner line; the base of this is reached over a few steeper steps. Above is the crux, De Graaf's Variation. Climb the square-cut corner direct to a ledge (20m, IV). Now 25m of easier climbing to right end of a wide ledge below a sheer, vertical wall. Traverse right and down, crossing the steep upper rocks of an amphitheatre (III+) to gain the other side, then ascend to easier ground in a gully. Follow this over a steepening (III-) to the easy upper section. Near top of gully steep, easy rocks on right lead to the Nelion summit. Scramble along ridge and abseil into Gate of the Mists. (Possible to leave a 45m rope hanging into the gap and across to the other side, to facilitate the return). Traverse the right (north) side below a gendarme and move up to a ridge. Follow ridge to summit of Batian, avoiding difficulties by moving onto the south side (III+ if snow free).
In reverse, short abseils assist to get down the difficult steps. From Gate of the Mists climb snow slopes on left to regain the ridge. Descent. From Nelion scramble south to locate the easy descent gully. Some 50m down this, ledges lead off right. From these abseil south down the sheer vertical wall - noted above - to regain the wide ledge. At its east end abseil to the top of De Graaf's. From here a long abseil to easy rock just below Mackinder's Gendarme. Abseil or climb down from Baillie' s Bivouac and reach the wide scree covered ledges. Traverse these south-wards; at their end move down left of wall and down the steep 4m easy chimney. Continue traversing until One O'Clock Gully is reached. From the ledge below this, 2 long abseils land at the bottom.
South Face. The best conditions for snow/ice climbs here occur between mid May and late October. Good snow is still possible at Christmas, following the short rains. After mid January conditions are likely to be poor. The climbs are reached from the foot of the Darwin Gl. (east side). The best base is either a boulder shelter 10 min walk from the foot of the glacier, or Hut Tarn; from the latter follow the long traverse route to the Tyndall Gl. moraine, then gain the base of the Darwin Gl. (1h30).
Z Nelion zejście (zjazdy)
As of a few years ago there is a bolted abseil descent from the summit of Nelion, which provides the fastest and safest way off the mountain. This descent route runs close to the normal ascent route of Nelion and several, but not all, of the abseil bolts are seen on the way up. This descent route is also used by many parties summitting Batian, in which case the Gates of Mist are crossed to Nelion followed by a possible bivi in the Howell Hut.
The first bolt on this descent route is found by following the painted green markings from the south-east side of the Nelion summit close to the Howell Hut. These painted green arrows and markings show the way on several tricky sections along the abseil route.
In total the descent consists of 14 abseils - each of which is less than 25m long - and 3 short scrambles. Abseiling on a single rope is recommended since several abseil pitches are notorious for the ropes getting stuck and on others it is necessary to traverse significantly to the side to reach the next bolt.
There are a few key sections on the abseil route where it is important not to lose one's way.
Ab #1:
Cross the chossy ascent gully at the top of the Nelion Standard Route to a platform on the left. (+/- 20m).
Scramble:
Follow the arrow diagonally down to the left to the top of a vertical red face. This steep face is seen about 50m above the De Graafs Variation pitch on the way up. The abseil bolt can only be seen when looking over the edge.
Ab #2 to #6:
Five single rope abseils tending slightly rightwards and past the De Graaf's Variation to the loose, blocky rock at the base of Mackinder's Gendarme (below the SE ridge).
Scramble:
Back up to the SE ridge at Baillie's Bivi.
Ab #7:
The bolt is found on a block on the SE ridge 10m to the left of Baillies bivi. A 20m abseil straight down reaches a painted green marker on the East Traverse.
Scramble:
40 to 50m to the left and down the East Traverse. The next bolt is hidden in a slight recess and is difficult to see from this direction. Follow and trust the direction of the green arrow, or memorise the location of the bolt from the ascent.
Ab #8:
Straight down to a big ledge (20m).
Ab #9:
Dogleg abseil from the left hand side of the ledge. Go down and left along a ramp for 10m (the painted marking is misleading here at "20m").
Ab #10:
Straight down +/- 20m.
Ab #11:
Straight down a steep face, followed by a free-hanging abseil over a roof. The abseil ends on an uncomfortably angled slab in an alcove underneath the roof at close to 25m.
Ab #12 to #14:
Three more single rope abseils tending leftwards and ending back on the ground about 30m to the right of the Nelion Stardard Route start.
NOTE: Directions (left and right) are described as seen when looking in to the mountain face.
TIME: Allow between two and four hours for the descent, depending on your speed.